Samenwerking FKPD en MHC

15 november 2019

Mensen met een licht verstandelijke beperking (LVB) raken op Bonaire vaak verzeild in een doolhof van stichtingen en instanties die hulp en zorg willen bieden, maar niet of nauwelijks met elkaar samenwerken. Dat leidt tot een versnippering van de schaarse beschikbare middelen en een onsamenhangend zorgbeleid waarvan de uitkomst niet altijd optimaal is.

Om de wildgroei aan zorgverleners een halt toe te roepen en een meer coherente aanpak mogelijk te maken, hebben Mental Health Caribbean en Fundashon Kuido pa Personanan Desabilita (FKPD) op 13 november een samenwerkingsovereenkomst gesloten. De twee entiteiten zijn de grootste zorgverleners die LVB’ers bijstaan om een plekje in de samenleving te krijgen.

FKPD-directeur Johan Giskus zei dat er met de samenwerking een nieuw tijdperk is aangebroken waarin de belangen van de client centraal staan: “Als partners gaan wij er kritisch op toe zien dat LVB’ers de steun krijgen waarop zij recht hebben. Dat begint met het definiëren van de LVB praktijkdefinitie, want dat bestaat vreemd genoeg niet. Hierdoor is het moeilijk, zo niet onmogelijk, om duidelijke afspraken te maken over de omgang met deze doelgroep.”

Het is bovendien nodig dat er bij het definiëren van de LVB ​praktijkdefinitie rekening gehouden wordt met de lokale omstandigheden, ​zoals de beperking van de taal (Nederlands is voor velen niet de moedertaal, terwijl onderwijs vaak in het Nederlands wordt aangeboden). Ook het ontbreken van specifieke voorzieningen en passend onderwijs of beperkte ondersteuning speelt hierin een rol.

Voor MHC-eilandmanager Marcelino Mauricio is het van essentieel belang​ om een aanbod voor deze doelgroep te creëren. Dit kan alleen succesvol zijn indien de gehele keten betrokken is met een sluitende ketenbenadering. Mauricio benadrukt dat het vanwege de kleinschaligheid vooral belangrijk is om ​samen te werken met de keten​partners op Bonaire ​en ook in de regio. Hierbij ​is de intentie om samen te werken met het LVB Kenniscentrum op Curaçao.“Het is dus niet alleen nodig om het LVB praktijkdefinitie vast te stellen, maar ook om de LVB’ers de juiste begeleiding te geven. De bejegening en het systemisch benaderen van deze doelgroep is erg belangrijk. De behoeftestelling is verschillend en erg individueel. Daar komt dan ook nog bij dat de huidige diagnosetesten aansluiting missen bij de realiteit van het eiland,” aldus Mauricio.

Beide zorgverleners ​weten uit ervaring dat individuele ​(zorg op maat) begeleiding vruchten afwerpt. “Er zijn genoeg voorbeelden van LVB’ers die een geboden kans met beide handen aangrijpen. Dat vergt een beleid waar de zorgverlener niet boven, maar juist naast de client staan. Die zijn daar meestal heel erg gevoelig voor en lopen weg zodra je hen belerend bejegent. Deze mensen zijn vaak ‘streetwise’ en voelen goed aan hoe de hulpverleners erin staat. Het is een bekende valkuil waarvoor wij onze medewerkers ook regelmatig waarschuwen,” aldus Giskus.

FKPD-zorgmanager Carla Ramkhelawan wijst erop dat LVB’ers ‘levenslang en levensbreed’ begeleiding nodig hebben, maar dat de resultaten de moeite lonen. Oplossingsgericht denken houdt cliënten namelijk weg uit de criminaliteit en behoedt ze ook tegen verslaving. Giskus voegt daaraan toe dat LVB’ers gebukt gaan onder het stigma dat op hun rust, waardoor zij vaak onterecht worden weggezet of afgedaan als mensen die problemen maken. “Maar dit is niet het geval,” zo verzekert Giskus. “Met een doordachte begeleiding zijn juist deze mensen vaak hele goede werknemers die erg hun best doen, waar anderen soms lanterfanteren. Wanneer werkgevers van ons de kennis krijgen hoe zij LVB’ers het beste kunnen bejegenen, ontstaat er direct meer begrip aan weerszijden.”